In 2015 verhuisde ik vanuit een Noord-Limburgs dorp naar Leiden. De eerste jaren voelde ik mij nauwelijks verbonden met de stad. Ik wist de weg naar het station en het winkelcentrum en kende de binnenstad. In 2020, tijdens de coronapandemie, ben ik gaan wandelen door de buurten en wijken en langs de randen van de stad. Tijdens deze wandelingen vielen mij de patronen en lijnen op en ik realiseerde me dat de structuur van een wijk, die bijvoorbeeld wordt gevormd door sloten of bomenrijen, vaak ouder is dan de wijk zelf. Een buurt, een straat of een gebouw is dus eigenlijk een voortzetting van het historisch landschap. In dit geval een polderlandschap. Met dat besef ben ik gaan fotograferen. Niet met het idee om de architectuur vast te leggen, maar om het landschap in beeld te brengen.

De serie Leiden, buiten de singels is een verkenning van het alledaagse stedelijke landschap van de stad Leiden. Tegelijkertijd is deze serie een persoonlijke ode aan de alledaagse schoonheid van straten en buurten. Terwijl een groot deel van ons leven zich afspeelt om en nabij ons huis, waarderen we deze omgeving vaak te weinig. We komen op plekken in de buurt die erg vertrouwd zijn en onlosmakelijk deel uit maken van ons leven. Maar hoe goed kennen we deze plaatsen? Wat weten we er over? En hoe betrokken voelen we ons bij de buurt waarin we wonen?